Με ό,τι κουράγιο σου έχει απομείνει, λες θα πάω να μοιράσω βιογραφικά. Με αποφασιστικότητα. Δεν έχεις κοπανήσει τα μούτρα σου αρκετά. Δεν έχεις βασανιστεί με την ανεργία σου και τις μάταιες απόπειρές σου. Θες τα σκληρά πράματα. Ναι. Την προκαλείς κι εσύ την ατυχία σου. Εκεί που πάει να κοιμηθεί, της φωνάζεις «ξύπνα». Στον γιαλό πετούν οι γλάροι. Για μια ακόμα φορά κοροϊδεύεις την εαυτή σου. Μπορεί και σήμερα να είναι διαφορετική η τύχη σου. Με την ελπίδα, ναι. Και πηγαίνεις σαν χαριτωμένο κοριτσάκι εικοσιπέντε χρονών γαϊδούρα να μοιράσεις το βιογραφικό σου.
Ξεκίνησα από το φοβερό βιβλιοπωλείο με τα επιστημονικά βιβλία. Αισιόδοξη. Η κοπέλα που εργάζεται μέσα με κοίταξε με συμπάθεια και τη συμπάθησα κι εγώ. Πήρε τηλέφωνο το αφεντικό της και μου λέει θα τσεκάρουν το βιογραφικό μου. Λέει ότι βλέπουν τώρα άτομα με την αγγελία, γιατί χρειάζονται για το παράρτημα στο ΠΑΜΑΚ. Καλέ ποια αγγελία, εγώ από μόνη μου ήρθα. Προχωράω παρακάτω. Αγίας Σοφίας, αλυσίδα μεγάλων φούρνων. Καινούργιο. Μπαίνω μέσα. Ναι, παρακαλώ, θα ήθελα να αφήσω το βιογραφικό μου, λέω σε έναν υπάλληλο που ήταν μικρότερος από μένα. Μου εύχεται «καλή επιτυχία» και κάπως χαίρομαι για την αλληλεγγύη που δείχνει, αλλά μετά από λίγο συμπληρώνει ότι κι αυτός δύο μέρες είναι εκεί και τον έχουν σε δοκιμαστικό. Ωραία. Περιμένω στην ουρά να πάρουν τα κέικς και τα κουλούρια και τους καφέδες τους οι πελάτες και φτάνω στο ταμείο, μετά από κανένα τέταρτο. Δίνω το βιογραφικό μου σε μία γλυκιά μεγαλύτερη υπάλληλο. Μου λέει ότι θα πάρει άμεσα το αφεντικό τηλέφωνο. Μιλάνε συνωμοτικά κάπως και την ακούω να λέει: «Ναι, αρκετά.». Την κοιτάω και περιμένω. Μου λέει, έλα θα σε πάω στο γραφείο του.
«Με ρώτησε αν είσαι εμφανίσιμη και θέλει να σε δει τώρα.», λέει η υπάλληλος αθώα, λες και πρέπει να νιώσω ωραία εγώ που με βρήκε αρκετά εμφανίσιμη. Ανεβαίνω σε μία εξτρίμ κυριλέ πολυκατοικία, στον πρώτο όροφο. Βλέπω στον ημιόροφο έναν μεσήλικα τύπο, τον ρωτάω αν είναι ο αφεντικός, μου λέει όχι. Ανεβαίνω πιο πάνω και μου ανοίγει την πόρτα ένας κυριλοκάγκουρας γιάπης που θα είναι και δύο χρόνια μεγαλύτερός μου, αν όχι συνομήλικος. Ανέκφραστος, ακίνητος, αμίλητος, λες και παίζει τα αγαλματάκια. Εγώ μπαίνω μέσα, επιμένω ότι δεν έχω κάτι να χάσω, οπότε κοιτάει το βιογραφικό μου για να μη με κουράσει και αρχίζει το παραμύθι.
«Βλέπω εδώ ότι έχετε αριστεία και απορώ και στενοχωριέμαι όταν βλέπω τέτοια παιδιά με αριστεία να έρχονται να δουλέψουν στον φούρνο. Γιατί να θέλετε να δουλέψετε στον φούρνο;»
(ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΚΑΠΝΙΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ, ΔΕΝ ΠΑΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ- ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΛΥΝΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑΚΙΑ ΤΟΥΣ; ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ, ΛΕΩ ΣΤΗΝ ΕΑΥΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΣΑΝ ΗΛΙΘΙΑ.)
«Ξέρετε, ο φούρνος είναι πολύ ωραίο περιβάλλον, ευχάριστο. Κι έχω ξαναδουλέψει στις πωλήσεις στο παρελθόν, όπως θα δείτε και τα πήγα αρκετά καλά. Μόνο που έκλεισε το κατάστημα στο οποίο δούλευα. Ψάχνω δουλειά και σκέφτηκα γιατί όχι.»
(ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΕΝΗΛΙΚΗ ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΕΝΗΛΙΚΗ ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ, ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ.)
«Κοιτάξτε. Εσείς φαίνεστε πολύ δημιουργικό και δραστήριο άτομο. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν βρίσκετε έναν τρόπο να διοχετεύσετε τη δημιουργικότητά σας αλλού. Είναι κρίμα τώρα να χαθείτε μέσα στον φούρνο. Είναι ένα δύσκολο και σκληρό περιβάλλον.»
(ΕΠΙΜΕΝΕΙ Ο ΜΙΚΡΟ-ΜΑΛΑΚΑΣ. ΤΣΙΝΑΕΙ ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕΙ.)
«Όπως σας είπα ήδη (ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;), ψάχνω δουλειά και θα με ενδιέφερε να δουλέψω σε φούρνο ή αρτοζαχαροπλαστείο. Θεωρώ ότι κι αυτή η δουλειά ακόμα θα μπορούσε να είναι δημιουργική.»
«Μα κάνετε τόσα δημιουργικά πράγματα, δεν θέλετε να τα συνεχίσετε;»
«Κοιτάξτε, κάποιες από εμάς, δεν έχουν την οικονομική κατάσταση για να συνεχίσουν να κάνουν αυτά τα δημιουργικά πράγματα. Χρειάζομαι μία δουλειά, χρειάζομαι χρήματα για να μπορώ να βιοποριστώ. Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι να βρεις δουλειά στις μέρες μας (ΠΟΛΛΑ ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ).»
«Ναι, ναι. Φυσικά (ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΠΩΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥΛΑΡΕ ΥΦΟΣ). Καταλαβαίνω.»
«Εσείς, αν επιτρέπετε, τι ακριβώς είστε στην επιχείρηση;»
«Υπεύθυνος του καταταστήματος.»
«Και, αν επιτρέπετε, πάλι, βεβαίως, τι σπουδάσατε;»
(ΚΟΡΔΩΜΑ. ΑΝΑΣΚΟΥΜΠΩΜΑ. ΠΑΡΑΣΤΗΜΑ ΕΥΘΥ ΚΑΙ ΑΣΗΚΩΤΟ. ΩΠΑ, ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ, ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ.)
«Εγώ σπούδασα πολιτικός μηχανικός ΑΠΘ και μετά συνέχισα με μαγειρική. Απλώς, ήμουν από μικρός στις επιχειρήσεις και ήξερα ότι έχω ταλέντο σε αυτό. Κι έτσι δούλευα μέσα σε καταστήματα σαν υπεύθυνος και τώρα είμαι εδώ. Είμαι καινούργιο βασικά, εδώ και δύο εβδομάδες άλλαξε ο παλιός υπεύθυνος (ΜΕ ΕΣΕΝΑ, ΝΑΙ). Κοίταξε να δεις. Αρχικά, το βιογραφικό σου έχει θέματα. Να στα πω ή όχι;»
«Ναι, φυσικά, πείτε μου.»
«Έρχεσαι εδώ με βιογραφικό χωρίς φωτογραφία. Εγώ θα το πετούσα. Δεν υπάρχει κάτι να σε εντυπωσιάσει σε αυτό το βιογραφικό. Και μετά γράφεις πολλά. Γράψε λιγότερα. Μόνο τις πωλήσεις γράψε. Αυτό θέλουμε να δούμε, όχι τα υπόλοιπα.»
«Ξέρετε, δεν εστιάζω πολύ στην εμφάνισή μου και προτιμώ να μην εστιάζουν και οι άλλοι (ΑΣΤΕΙΑΡΑ ΓΙΑ ΕΡΓΟΔΟΤΗ, ΚΟΥΝΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΥΝΑΓΕ ΚΙ ΕΜΕΝΑ).»
«Όχι, δεν είναι θέμα εμφάνισης. Είναι θέμα να σου τραβήξει την προσοχή, να σου γεμίσει το μάτι. Εγώ θα το πετούσα αν δεν ήσουν εσύ εδώ τώρα και το έπαιρνα λίγο πιο μετά. Όμως τώρα που ήρθες και σε είδα (ΣΟΥ ΓΕΜΙΣΑ ΤΟ ΜΑΤΙ; ΕΝΤΑΞΕΙ, ΜΑΛΑΚΑ;), το ξανασκέφτομαι. Επίσης, καλύτερα να το κάνεις σύμφωνα με την ευρωπαϊκή πλατφόρμα. Σαν συμβουλή στο λέω.»
«Δεκτή η κριτική. Έχετε δίκιο, το έχω φτιάξει μόνη μου, θεωρώντας πως είναι επαρκές, αλλά μάλλον δεν είναι.»
«Εγώ τώρα που ήρθες όμως, σε πρόσεξα. Έτσι χαμογελάς και φαίνεται να το έχεις με τον κόσμο και τις πωλήσεις. Στις πωλήσεις δεν χρειάζεσαι πτυχία. Θέλει να το έχεις με τον κόσμο. Απλώς, τώρα τι γίνεται. Εγώ θα διώξω τους μεγαλύτερους σε ηλικία από το κατάστημα για να φέρω νέα αίμα (ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΤΗ ΓΛΥΚΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΑΝΕΒΑΣΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΠΟΥΦΟ). Έχω έναν μεγάλο κύκλο γνωστών (ΑΝΕΤΑ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΑΠ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ) και θα φροντίσω να βάλω από αυτούς πρώτα, γιατί θέλω μία δυναμική ομάδα με εμπειρία και γνώσεις (ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΕΙ ΚΙΟΛΑΣ ΤΟ ΖΩΟΝ ΟΤΙ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΓΝΩΣΤΟΥΣ. ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΟΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ.). Ωστόσο, μπορεί να με απογοητεύσουν και να σε χρειαστώ. Δεν σου υπόσχομαι κάτι (ΝΑΙ, ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ). Θα κοιτάξω το βιογραφικό σου και θα σε έχω υπόψη.»
Είχε μια φωτογραφία, ψωμί 0,90 λεπτά. Και του κόλλησα τη φωτογραφία πάνω στο βιογραφικό πριν φύγω.
«Ορίστε. Βάζω κι αυτό εδώ, είμαι το ψωμί 0,90 λεπτά.»
«Τόσο φθηνή;»
(ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΕΛΑΕΙ ΛΙΓΟ.)
«Ε, εδώ που φτάσαμε.»
«Από μισθό;»
«Ε, γνωρίζω ότι δίνετε τον βασικό και δεν με πειράζει.»
«Δηλαδή, δεν θα είχατε υψηλότερες απαιτήσεις σύμφωνα με τα πτυχία σας;»
(ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΓΕΛΑΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ)
«Όχι, καλέ. Μια χαρά είμαι και με αυτό. Ευχαριστώ πολύ. Θα περιμένω, αισιόδοξη καθώς είμαι, να με πάρετε.»
«Δεν σας υπόσχομαι τίποτε. Αλλά θα προσπαθήσω να σας πάρω.»
(ΝΑΙ, ΜΗ ΣΦΙΧΤΕΙΣ ΠΟΛΥ.)
Έφυγα από την πολυκατοικία, σίγουρη ότι δεν θα με πάρουν. Δεν πειράζει, εξάλλου τα μισά τρόφιμα ήταν μπαγιάτικα εκεί μέσα. Άντε να τα πουλήσεις. Άφησα τα κακοτυπωμένα, χωρίς φωτογραφία και ευρωπαϊκές προδιαγραφές βιογραφικά μου σε ένα κατάστημα με παιχνίδια, σε μία αλυσίδα ξηρών καρπών, σε ένα φροντιστήριο, επειδή ήταν δίπλα σε ένα άλλο μαγαζί ρούχων, όπου άφησα επίσης ένα κακοτύπωμα, σε μία αλυσίδα ρούχων, σε ένα μαγαζί με τσάγια (ΤΡΕΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΣΑΓΟΦΑΝ, ΚΑΛΗ ΩΡΑ, ΑΛΛΑ ΣΙΓΑ ΜΗ ΜΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΠΑΡΗΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΥΣΤΗΘΗΚΕ ΚΙΟΛΑΣ), σε ένα κατάστημα βιολογικών προϊόντων και τέλος, σε ένα χίπστερ εναλλακτικό μαγαζί με οικιακά σκεύη. Δεν με έχουν πάρει ακόμα κανένα τηλέφωνο. Παίζει οι υπάλληλοι στα μισά μαγαζιά να ξεχάσουν ή απλώς να πετάξουν το βιογραφικό μου. Από ανταγωνισμό και μόνο.
Τουλάχιστον, μου έφυγαν οι ενοχές ότι δεν κάνω τίποτα για να βρω δουλειά και ότι έχω ευθύνη για αυτή την κατάσταση εξευτελισμού, ανεργίας, απουσίας μέλλοντος, ουσιαστικά, που βιώνουν χιλιάδες νέοι/ες απόφοιτοι στην Ελλάδα. Καθόμουν και σε ένα καφενείο, την προηγούμενη μέρα και ζήτησα δουλειά κι εκεί. Μου είπε ότι με θέλει για σερβιτόρα, ίσως με πάρει για το πρωινό ωράριο. Δεν με πήρε ποτέ. Πήγα να κάνω εξάσκηση σε φιλικό μαγαζί, είδα και τουτόριαλς στο γιουτιούμπ, διάβασα και πληροφορίες για τους καφέδες. Θεωρητικοποίηση του καφέ. Εδώ έφτασα, να ξέρω περισσότερα από όσα κάνω ή θα κάνω ποτέ.
Δεν χρειάζεται. Πραγματικά, τίποτα δεν χρειάζεται. Και δεν ξέρω αν έχει νόημα. Θα συνεχίσω να παρακαλάω τον κάθε ηλίθιο κάγκουρα να με πάρει για ένα πόστο πατήματος και σκληρότητας με αντάλλαγμα τρία ευρώ την ώρα; Ναι, θα συνεχίσω. Δεν υπάρχει άλλη λύση κι αν υπάρχει, έχω τόσο αφηρημένο βιογραφικό, χωρίς φωτογραφία, χωρίς προδιαγραφές, που δεν βλέπω μέλλον η καημένη. Βοηθάτε με. Αν ακούσετε κάτι, καλέστε στο 090 11666 666. Όχι, δεν χρεώνεστε πενήντα ευρώ το λεπτό και όχι δεν είναι για να κερδίσω εγώ φράγκα κι εσείς να μείνετε μαλάκες στο τηλέφωνο. Όντως, αν βρείτε κάποια δουλειά που δεν θα κάνατε ποτέ εσείς και είστε έτοιμοι να την αρνηθείτε, επικοινωνήστε μαζί μου. Θα την κάνω εγώ. Εδώ, παρακαλώ, ναι, εγώ. Το άνεργο κορόιδο. Βρήκα δουλειά; Όχι, δεν βρήκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου