Είχα σταματήσει να ψάχνω για δουλειά, αφού ξεκίνησα τη δεύτερη σχολή και είχα ήδη το μπέιμπι σίτινγκ και το ντιτζεϊλίκι. Είχα και μία απόγνωση για το μέλλον, αλλά την κράτησα παράμερα, κάπου εκεί να υπάρχει. Μέχρι που γνωστός του φίλου μου που δούλευε σεφ στο λεγάμενο κυριλέ εστιατόριο, είπε ότι ψάχνουν σερβιτόρα/ο για καλό μεροκάματο με χοντρά μπουρμπουάρ. Πήγα κι εγώ μία μέρα σερνάμενη κουνάμενη μπας και κάνω καμία προίκα για το καλοκαίρι να πάω και καμιά διακοπή. Ντυμένη όσο πιο κυριλούμπα μπορούσα, όχι κάτι υπερβολικό. Μπήκα στο πρώτο μαγαζί που είδα με αυτοπεποίθηση καγκουρό (ΤΟΥΒΛΟ ΚΑΘΩΣ ΗΜΑΝΕ, έκανα λάθος το μαγαζί, ΠΟΣΑ ΚΥΡΙΛΕ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΙΑ). Οι σερβιτόροι ήταν μόνο μεσήλικες άνδρες με παπιγιόν και λευκά πουκάμισα. Κατάλαβα ότι την έκανα την κοτσάνα. Αμέσως βγήκα και μπήκα στο άλλο δίπλα (ευτυχώς, δεν με είδε κανείς/καμία). Μπήκα λοιπόν στο σωστό εστιατόριο και μου είπαν να περιμένω. Δύο τραπέζια ήταν μόνο γεμάτα. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, όλοι φορούσαν μαύρα έτσι κυριλέ και καθώς πρέπει. Η αρχισερβιτόρα ήταν βαμμένη γκόθικ πορσελάνινη κούκλα. Κάθισα στο μπαρ, δίπλα στο ένα τραπέζι.
(ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΚΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ –ΧΑ, ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΗΘΕΛΑ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΦΡΑΓΚΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ)
Δεν βρωμούσε ψάρι καθόλου, αντίθετα από ό,τι περίμενα και από ό,τι έμαθα από την ψαροφάγα μάνα μου, τα πολύ φρέσκα ψάρια δεν μυρίζουν. Στο μυαλό μου, οι πλούσιοι δικαιούνται φρέσκα ψάρια που δεν μυρίζουν. Ξεκοκάλιζαν η αρχισερβιτόρα και ο βοηθός της σε ένα τραπεζάκι ένα τεράστιο ψάρι (ΟΛΟΚΛΗΡΟ, ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ) και το φιλέταραν σε πιάτα με σαλάτα από αυτές που έχει έτοιμη στις σακούλες στα σούπερ μάρκετ, απλώς και προφανώς μαγειρεμένη τέλεια. Περίμενα και περίμενα. Έβλεπα τους πελάτες, ήταν ένα τετράγωνο τραπέζι που σε κάθε του πλευρά κάθονταν δύο άτομα και κάπως αραιά. Όλα ήταν κάπως αραιά, όπως και οι μερίδες. Στο τραπέζι αυτό μιλούσαν μόνο οι άνδρες, είχαν κάποιο μπίζνες μίτινγκ. Είχαν καταπιαστεί να μιλάνε για κάτι οικονομικά ζητήματα και τις επιχειρήσεις τους με πολύ βαρετό τρόπο, ενώ πίνανε πανάκριβο ροζέ κρασί που το ζήλεψα λίγο. Οι γυναίκες τους είχαν έρθει σαν συνοδοί, ντυμένες σαν εντελώς κομψές πριγκίπισσες της Αγγλίας (ΞΕΡΩ ΓΩ), χωρίς να μιλάνε, πανέμορφες με έναν παγωμένο τρόπο και χωρίς καμία ρυτίδα (ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ). Το φαΐ το τρώγανε με εγκράτεια (ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΛΑ). Δεν μιλούσαν καθόλου, ούτε μεταξύ τους.
Επιτέλους, η αρχισερβιτόρα τελείωσε το φιλετάρισμα και ήρθε κάθισε δίπλα μου. Με κοίταξε με επιτιμητικό ύφος. Είχε προφορά αλλοδαπή, αλλά δεν περίμενα ότι θα έγραφε το όνομά μου τόσο ανορθόγραφα που λες το έκανε επίτηδες (ΑΝΔΙΓΩΝΗ). Μου έκανε μία ανάκριση στο πόδι, δεν το λες καθόλου συνέντευξη. Με ρωτούσε τι πήγα να κάνω εκεί, αφού δεν έχω την ακριβώς κατάλληλη προϋπηρεσία (ΠΑΡΟΤΙ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΨΕΜΑΤΑΚΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΜΑΛΛΟΝ Η ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΠΑΛΙΑ, ΠΕΡΥΣΙ ΞΕΡΩ ΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΠΕΣ ΔΕΝ ΞΑΝΑΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ; Η΄ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΥΣ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΥΣ). Μου είπε το ημερομίσθιο, τριάντα ευρώ για δεκάωρο και όσο πάει, δύο δοκιμαστικά, πολλές υπερωρίες, εφτά μέρες στα εφτά και μπορεί να αυξηθεί ο μισθός δέκα ευρώ, αν γίνω έμπειρη (ΩΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ). Πέρα από το όνομά μου (ΠΟΥ ΜΕ ΤΥΦΛΩΣΕ ΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ) έγραψε λάθος τον αριθμό μου (ΤΕΡΜΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ). Και η βαμπ μου μίλησε λίγο υποτιμητικά ακόμα που τολμώ να σπουδάζω δεύτερη σχολή και πώς θα μπορέσω να τη συνδυάσω και τι έχω στο μυαλό μου ότι θα κάνω και αυτοί θέλουν ένα άτομο που να ξέρει τη δουλειά να το προσλάβουν για πάντα. Οπότε κι έπειτα έφυγα άρον-άρον. Είχε πολύ τουπέ η αρχισερβιτόρα (ΤΗΣ ΕΔΩΣΑ ΧΩΡΟ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ) και φαινόταν ότι θέλει να με φιλετάρει κι εμένα πέρα από το ψάρι, μπας και στρώσω και μάθω (ΤΩΡΑ ΤΙ, ΘΑ ΣΑΣ ΓΕΛΑΣΩ).
Δεν με πήραν φυσικά ποτέ τηλέφωνο. Από το παιδί που δουλεύει σεφ, μάθαμε ότι με βρήκανε πολύ μικρή και αυτή ήταν η μόνη δικαιολογία που βρήκαν. Τέλος. Δεν πήγα ποτέ να φιλετάρω νεκρά ψάρια (ΕΥΤΥΧΩΣ, ΜΑΛΛΟΝ, ΓΙΑΤΙ Η ΠΕΤΣΑ ΜΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΣΙΜΕΝΤΟ).
(ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΣΩ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΛΛΕΡΓΙΑ ΣΤΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΚΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ –ΧΑ, ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΗΘΕΛΑ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΦΡΑΓΚΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ)
Δεν βρωμούσε ψάρι καθόλου, αντίθετα από ό,τι περίμενα και από ό,τι έμαθα από την ψαροφάγα μάνα μου, τα πολύ φρέσκα ψάρια δεν μυρίζουν. Στο μυαλό μου, οι πλούσιοι δικαιούνται φρέσκα ψάρια που δεν μυρίζουν. Ξεκοκάλιζαν η αρχισερβιτόρα και ο βοηθός της σε ένα τραπεζάκι ένα τεράστιο ψάρι (ΟΛΟΚΛΗΡΟ, ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ) και το φιλέταραν σε πιάτα με σαλάτα από αυτές που έχει έτοιμη στις σακούλες στα σούπερ μάρκετ, απλώς και προφανώς μαγειρεμένη τέλεια. Περίμενα και περίμενα. Έβλεπα τους πελάτες, ήταν ένα τετράγωνο τραπέζι που σε κάθε του πλευρά κάθονταν δύο άτομα και κάπως αραιά. Όλα ήταν κάπως αραιά, όπως και οι μερίδες. Στο τραπέζι αυτό μιλούσαν μόνο οι άνδρες, είχαν κάποιο μπίζνες μίτινγκ. Είχαν καταπιαστεί να μιλάνε για κάτι οικονομικά ζητήματα και τις επιχειρήσεις τους με πολύ βαρετό τρόπο, ενώ πίνανε πανάκριβο ροζέ κρασί που το ζήλεψα λίγο. Οι γυναίκες τους είχαν έρθει σαν συνοδοί, ντυμένες σαν εντελώς κομψές πριγκίπισσες της Αγγλίας (ΞΕΡΩ ΓΩ), χωρίς να μιλάνε, πανέμορφες με έναν παγωμένο τρόπο και χωρίς καμία ρυτίδα (ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ). Το φαΐ το τρώγανε με εγκράτεια (ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΠΑΡΕΑ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΛΑ). Δεν μιλούσαν καθόλου, ούτε μεταξύ τους.
Επιτέλους, η αρχισερβιτόρα τελείωσε το φιλετάρισμα και ήρθε κάθισε δίπλα μου. Με κοίταξε με επιτιμητικό ύφος. Είχε προφορά αλλοδαπή, αλλά δεν περίμενα ότι θα έγραφε το όνομά μου τόσο ανορθόγραφα που λες το έκανε επίτηδες (ΑΝΔΙΓΩΝΗ). Μου έκανε μία ανάκριση στο πόδι, δεν το λες καθόλου συνέντευξη. Με ρωτούσε τι πήγα να κάνω εκεί, αφού δεν έχω την ακριβώς κατάλληλη προϋπηρεσία (ΠΑΡΟΤΙ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΨΕΜΑΤΑΚΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΜΑΛΛΟΝ Η ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΠΑΛΙΑ, ΠΕΡΥΣΙ ΞΕΡΩ ΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΠΕΣ ΔΕΝ ΞΑΝΑΡΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ; Η΄ ΣΤΟ ΔΙΠΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΥΣ ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΥΣ). Μου είπε το ημερομίσθιο, τριάντα ευρώ για δεκάωρο και όσο πάει, δύο δοκιμαστικά, πολλές υπερωρίες, εφτά μέρες στα εφτά και μπορεί να αυξηθεί ο μισθός δέκα ευρώ, αν γίνω έμπειρη (ΩΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ). Πέρα από το όνομά μου (ΠΟΥ ΜΕ ΤΥΦΛΩΣΕ ΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ) έγραψε λάθος τον αριθμό μου (ΤΕΡΜΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ). Και η βαμπ μου μίλησε λίγο υποτιμητικά ακόμα που τολμώ να σπουδάζω δεύτερη σχολή και πώς θα μπορέσω να τη συνδυάσω και τι έχω στο μυαλό μου ότι θα κάνω και αυτοί θέλουν ένα άτομο που να ξέρει τη δουλειά να το προσλάβουν για πάντα. Οπότε κι έπειτα έφυγα άρον-άρον. Είχε πολύ τουπέ η αρχισερβιτόρα (ΤΗΣ ΕΔΩΣΑ ΧΩΡΟ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ) και φαινόταν ότι θέλει να με φιλετάρει κι εμένα πέρα από το ψάρι, μπας και στρώσω και μάθω (ΤΩΡΑ ΤΙ, ΘΑ ΣΑΣ ΓΕΛΑΣΩ).
Δεν με πήραν φυσικά ποτέ τηλέφωνο. Από το παιδί που δουλεύει σεφ, μάθαμε ότι με βρήκανε πολύ μικρή και αυτή ήταν η μόνη δικαιολογία που βρήκαν. Τέλος. Δεν πήγα ποτέ να φιλετάρω νεκρά ψάρια (ΕΥΤΥΧΩΣ, ΜΑΛΛΟΝ, ΓΙΑΤΙ Η ΠΕΤΣΑ ΜΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΣΙΜΕΝΤΟ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου