Η αγγελία έλεγε ζητούνται πεπειραμένες γραμματείς αλυσίδας ιδιωτικών κλινικών. Απαραίτητη προϋπόθεση η προϋπηρεσία σε ιατρείο ή ιατρική υπηρεσία ή σχετική υπηρεσία. Η αγγελία έλεγε απαραίτητη η γνώση αγγλικών και άλλης γλώσσας. Απαραίτητη η γνώση ειδικού λογισμικού. Απαραίτητη ή και όχι. Έστειλα το βιογραφικό μου, όπως έκανα ακόμα με πολλές άλλες αγγελίες, στις οποίες μπορεί και να μην κάλυπτα όλα τα ζητούμενα, αλλά σκεφτόμουν ότι δεν έχω κάτι να χάσω. Πιθανώς ούτε να κερδίσω, αλλά τι να κάνουμε.
Τους ρώτησα για ποια δουλειά είναι, γιατί έχω στείλει σε άπειρες το βιογραφικό μου και μου ανέφεραν την αγγελία. Είδα εφτά με οχτώ καρέκλες γεμάτες γυναίκες ανήσυχες για το μέλλον τους. Είδα πόσο περιποιημένες ήταν, πόσο έτοιμες για να αντιμετωπίσουν την ξανθιά γηραιά υπάλληλο που έπαιρνε τις συνεντεύξεις και μου ήρθε πάλι να φύγω. Γιατί εγώ δεν ήμουν έτοιμη. Δεν ήθελα να μπω εκεί μέσα και να κάνω πως είμαι η πιο τέλεια για αυτή τη δουλειά.
Έχω φτάσει στο σημείο να είμαι έξω από την πολυκατοικία και να σκέφτομαι ότι δεν έχει νόημα να ανέβω. Σκεφτόμουν ότι κάποιο λάθος θα έχει γίνει πάλι με το βιογραφικό μου. Ότι αποκλείεται να με πάρουν. Ότι δεν έχω ιδέα για το λογισμικό, αλλά μπορώ να το μάθω. Παρότι ψυχολογικά απροετοίμαστη, μπήκα στην πολυκατοικία. Στην Πτολεμαίων. Ανέβηκα τις σκάλες σε μία εγκαταλελειμμένη πολυκατοικία. Εδώ είναι τα γραφεία πρόσληψης σκέφτηκα, όχι η εταιρία. Στον διάδρομο αναμονής μπροστά από τρεις ξανθιές ίδιο στυλ μοντέρνες νεαρές γυναίκες, στάθηκα και είδα τον κόσμο που περίμενε. Ήταν όλες γυναίκες, περιποιημένες, βαμμένες, ντυμένες σενιαρισμένα και με τα βιογραφικά τους στο χέρι. Εμένα η τύπισσα στο τηλέφωνο μου είπε πολύ αυστηρά την ώρα και το μέρος, αλλά δεν μου είπε να φέρω το βιογραφικό μου μαζί. Οπότε εκεί κάπου αγχώθηκα λίγο. Περίμενα τα οχτώ άτομα. Η ξανθιά γυναίκα, πιθανότατα η διευθύντρια προσωπικού ή κάτι τέτοιο, με το καλοκαιρινό επίσημό της στυλ, τις ξεπετούσε όλες στο δεκάλεπτο και χαμογελούσε περίεργα. Οι κοπέλες που τέλειωναν τη συνέντευξη και έβγαιναν, δεν έλεγαν τίποτα σε εμάς που περιμέναμε. Απλώς έφευγαν. Και ο διάδρομος άδειαζε αργά και βασανιστικά. Οι γυναίκες της γραμματείας άκουγαν σκυλάδικα σε ένα ραδιόφωνο που δεν έπιανε καλά και είχε χιόνια. Μιλούσαν για τα νύχια τους και κανόνιζαν τις βάρδιές τους. Είχαν όλες τέλεια βαμμένα μαλλιά λες και είχαν πάει κομμωτήριο, τέλεια νύχια και απαντούσαν σαν σωστές υποκρίτριες στα τηλέφωνα και σε έναν άγριο τύπο που τις έδινε διαταγές. Σκέφτηκα μάλλον ότι δεν θα τα βγάλω πέρα σαν γραμματέας σε αυτό το μέρος. Κοίταξα τον ανταγωνισμό και αποθαρρύνθηκα ούτως ή άλλως, γιατί όλες ήταν προτιμότερες για τη συγκεκριμένη δουλειά από μένα και κάπως έτσι ηρέμησα. Ανάμεσα στις νεαρές γυναίκες που περίμεναν για τη δουλειά ήταν και κάποιες σε μεγαλύτερη ηλικία. Και σκέφτηκα ότι και αυτό είναι προσόν γιατί θα έχουν εμπειρία κτλ και σκέφτηκα να φύγω. Αλλά κάθισα, μόνο και μόνο για να καταγράψω τη συνέντευξη στο παρόν ιστολόγιο.
Και άξιζε. Γιατί μπήκα μέσα τελικά, μετά από καμιά ώρα. Μας είχαν καλέσει μεσημέρι με τη ντάλα και τη ζέστη. Η διευθύντρια προσωπικού ή κάτι τέτοιο με ρώτησε αν έχω βιογραφικό και της είπα όχι και μου είπε ότι θα μαλώσει την κοπέλα που μας ενημέρωσε. Και της είπα ότι μάλλον θα μου το είπε στο τηλέφωνο και το παρέλειψα κατά λάθος και ότι δεν φταίει η κοπέλα, όλα σωστά τα είπε (παρότι αυτή στο τηλέφωνο ήταν εντελώς αντιπαθητική). Της είπα μόνη μου την προϋπηρεσία που έχω σε γραμματείες και τα πτυχία και προσπάθησα χωρίς λόγο να την πείσω ότι θα μπορούσα να είμαι καλή γραμματέας (ΠΟΥ ΝΑ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΜΕ ΤΡΟΛΛΑΡΑΝ). Και αυτή φαινόταν να μην ενδιαφέρεται καθόλου. Όταν αυτή άρχισε να μου περιγράφει τη δουλειά, εγώ άρχισα απλώς να εκνευρίζομαι.
-Κοιτάξτε, η δουλειά είναι για Κάρτες Υγείας. Είμαστε μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες Βορείου Ελλάδος που ασχολούνται με αυτό. Στον έκτο όροφο του κτιρίου μας στην τάδε οδό έχουμε ένα αισθητικό κέντρο που κάνει περιποιήσεις προσώπου, πλαστικές κι ένα σωρό άλλα πράγματα. Ριζική αισθητική ανανέωση (Α ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ. Η ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ Ή ΙΑΤΡΕΙΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ;) Θα παίρνετε τηλέφωνο και θα προωθείτε τις κάρτες μας και τις προσφορές μας στους πελάτες μας. Θα τους ενημερώνετε σχετικά με τις νέες μας υπηρεσίες και θα προσπαθείτε να τους πείσετε για την ανανέωση της κάρτας του. Ο μισθός θα είναι ο βασικός και θα υπάρχουν μπόνους για κάθε πακέτο που κλείνετε. Καταλαβαίνετε;
-Μάλιστα. Μου λέτε ότι η δουλειά δεν είναι γραμματειακή υποστήριξη ακριβώς, αλλά τηλεφωνική πώληση υπηρεσιών. Δηλαδή, θα είμαι τηλεφωνήτρια.
-Ναι, θα είστε τηλεφωνήτρια. Αλλά εμείς δεν κάνουμε τηλεφωνικές πωλήσεις.
-Κάνετε τηλεφωνικές προωθήσεις όμως.
-Ναι, μπορείτε να το πείτε κι έτσι. Θα παίρνετε τηλέφωνα μόνο στους ήδη πελάτες μας. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν πιστεύετε ότι το κατέχετε αυτό.
-Θα μπορούσα να έχω λίγο χρόνο να το σκεφτώ;
-Όχι, κοιτάξτε, δεν επιλεχθήκατε ακόμα, στην περίπτωση που επιλεχθείτε, θα έχετε λίγο χρόνο φυσικά, θα σας ενημερώσουμε τη Δευτέρα. Σήμερα είναι η πρώτη συνέντευξη.
-Καταλαβαίνω. Ωραία. Τότε δεν μένει να δούμε αν θα επιλεχθώ; (αυτό το χθω με σκότωνε και της το τόνισα, αλλά δεν το έπαιρνε χαμπάρι) Και να δείτε το βιογραφικό μου ώστε να με διαλέξετε ή και όχι;
(ΤΟ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ ΓΕΛΙΟ ΜΟΥ ΤΟΥ ΜΙΣΟ-ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟΥ, ΜΙΣΟ-ΤΟ-ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΟΝΤΕΥΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ)
-Ναι, φυσικά. Χάρηκα που σας γνώρισα.
Είπε και μου έδωσε το χέρι της. Με ξεπέταξε και ζήτησε να αφήσω την πόρτα ανοιχτή για να περάσει η επόμενη καημένη υποψήφια. Βγήκα από το σάπιο κτίριο απογοητευμένη. Εκνευρισμένη που στην περιγραφή της δουλειάς έλεγε ό,τι να ‘ναι. Σκόπιμα δεν στέλνω σε δουλειές που ζητάνε τηλεφωνήτριες, γιατί πιστεύω ότι θα βγάλω φλύκταινες και θα αρχίσω να τρέχω για να ξεφύγω από την πρώτη εβδομάδα. Συνάντησα μία κοπέλα στο λεωφορείο του γυρισμού που έδωσε κι αυτή συνέντευξη μαζί μου. Ξέβαφε τους τόνους μεϊκάπ της μαζί με τον ιδρώτα της στο χαρτομάντιλο. Μου είπε ότι βάφτηκε και ντύθηκε καλά, γιατί νόμιζε ότι θέλουν να μας δούνε εμφανισιακά. Την κοίταξα λυπημένα και απογοητευμένα. Μοιραστήκαμε τις εργασιακές μας ανεμπειρίες και ένιωσα λίγο καλύτερα. Ένιωσα άνθρωπος.
Σκέφτηκα ότι κάπως πρέπει να προειδοποιείται ο κόσμος για αυτές τις εταιρίες που βάζουν ψευδείς αγγελίες. Ή αυτές που πλασάρουν μάρκετινγκ και δεν σε πληρώνουν ποτέ και σου ζητάνε να κάνεις τα χίλια μύρια παράλογα για να βγάλεις τον μισθό σου από τη μύγα. Δεν υπάρχει και καμία αλληλεγγύη, δηλαδή, αυτές οι γυναίκες στον διάδρομο δεν ταυτίστηκαν η μία με την άλλη, αντιθέτως ανταγωνίζονταν ξεκάθαρα για τη θέση. Και ένιωσα πολύ εκτός. Έφυγα από το κτίριο, βγήκα στον μεσημεριανό φούρνο, πήρα βαθιές ανάσες και απλώς σκέφτηκα ότι δεν θα την ήθελα τη δουλειά ούτως ή άλλως. Δεν θα είχα καν τα φανταστικά προσόντα που ζητούσαν για τη φανταστική γραμματέα που και καλά χρειάζονταν, αλλά τελικά μετατράπηκε σε δουλειά για τηλεφωνήτριες. Δεν θα ξεχάσω τα γραφεία τους. Σκοτεινά, χωρίς παράθυρα, να πρωταγωνιστεί μία γκρίζα μικροαστική αισθητική των ατόμων και μία αίσθηση μολυσμένου κλιματισμού. Ακόμα δεν βρήκα δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου