Συνέντευξη για διαφημιστική εταιρία

Φθινόπωρο 2016. Η αγγελία έλεγε ότι ζητάνε νέους/νέες χωρίς απαραίτητη προϋπηρεσία με διάθεση για δουλειά, με όρεξη και νέες ιδέες για να εργαστούν στον χώρο της διαφήμισης (ΔΗΛΑΔΗ, ΦΥΛΛΑΔΙΑ;). Δεν υπήρχε κάποια λεπτομέρεια που να υποδεικνύει το είδος της δουλειάς. To site είχε φωτογραφίες με χαμογελαστά εικοσάχρονα (ΕΓΩ Η ΜΕΓΑΛΗ, ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ) να κοιτάνε με αισιοδοξία στο κενό ή να μιλάνε μεταξύ τους σε μεγάλα τραπέζια μίτινγκ (ΤΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΔΩΣΑΝ ΣΤΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΤΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ). Με πήραν σχεδόν κατευθείαν τηλέφωνο. Η συνέντευξη γινόταν στο τέρμα της Δωδεκανήσου, πρωί στις έντεκα.

Πήγα. Τα γραφεία ήταν μοντέρνα με υπερφωτεινά χρώματα και θέα στο λιμάνι. Στον διάδρομο αναμονής περίμεναν, μπροστά σε τρεις γυαλιστερούς και μοδάτους υπαλλήλους, γύρω στα τριάντα άτομα τρέντι και μοδάτα (ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΜΑΝΤΕΨΤΕ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΜΥΓΑ, ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΑΛΑ). Στην αρχή στεκόμουν όρθια, μετά κάθισα. Οι υπάλληλοι με ρώτησαν το ονοματάκι μου και με ποια κυρία έχω ραντεβού για συνέντευξη. Οι συνεντεύξεις διενεργούνταν σε τρία δωμάτια παράλληλα. Ρωτούσαν σε όλους τα ίδια. Ευτυχώς, εγώ έδειχνα κάπως ακοινώνητη και γλύτωσα ερωτήσεις-μίνι κουβεντούλα για τις προηγούμενες δουλειές μου, για τις σπουδές μου κ.τ.λ.. 

Συμπληρώσαμε ένα φυλλάδιο όπου αξιολογούσαμε τις εαυτές μας και λέγαμε πόσο καλά χαρακτηριστικά έχουμε και γιατί θα έπρεπε να μας πάρουν στη δουλειά (ΕΓΡΑΨΑ Ο,ΤΙ ΝΑ ‘ΝΑΙ, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ). Ρώτησα ποια είναι η δουλειά στην τρίτη γραμματέα που φαινόταν συμπαθής, αλλά δεν μού απάντησε. Έκπληξη λέει, θα μάθουμε στη συνέντευξη. Δεν ήξερα τι να συμπληρώσω και έδωσα ημιτελές πίσω το βλακώδες τεστ αυτοαξιολόγησης.

Κάποια στιγμή, μας βάλανε δύο-δύο για συνέντευξη. Εγώ μπήκα με μία πάρα πολύ ανταγωνιστική τύπισσα (τσάντα, μαλλί, νύχια, γουναρικό στην εντέλεια) που ήθελε να με βγάλει από το πεδίο (ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΑΜΕ ΚΑΝ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ). Οπότε καθόμαστε αντικριστά και μία άλλη τύπισσα μας παίρνει συνέντευξη. Και οι δύο είναι υπερτρέντισσες, ντυμένες με έναν συγκεκριμένα ομοιωμένο τρόπο κι έτσι πολύ φινετσάτα (ΕΜΕΝΑ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΜΕ ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΠΙ ΣΤΑΡ). Φαίνονται αγχωμένες και υπερφτιαγμένες. Μού είναι απόλυτα ξεκάθαρο ότι δεν θέλω να δουλέψω σε αυτό το περιβάλλον, ακόμα κι αν η δουλειά εκεί είναι υπεργαμάτη (ΠΟΥ ΕΝΤΑΞΕΙ ΠΟΣΕΣ ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ, ΟΛΑ ΜΠΑΖΑΝΕ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ).

Η τύπισσα μας ρωτάει διάφορα. Και είχε πολλή πλάκα γιατί η άλλη υποψήφια με έβαλε να απαντάω πρώτη και κάθε φορά που έλεγα κάτι, το έπαιρνε και το κατέρριπτε και το έκανε θρύψαλα λες και ήμασταν σε διαγωνισμό MISS ELLAS. Για παράδειγμα:

Υποψήφια Αφεντικίνα: «Τι θεωρείτε σημαντικότερο στον χώρο της εργασίας σας;»

Εγώ η Άκυρη: «Το σημαντικότερο είναι να επικοινωνώ καλά με τους συνεργάτες και τις συνεργάτιδές μου και αν είναι δυνατόν να κάνω κάτι δημιουργικό.»

Ετοιμοπόλεμη Συνυποψήφια: «Εγώ πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο σημαντική η επικοινωνία όσο τα κίνητρα και η εξέλιξη μέσα στο περιβάλλον και τον χώρο εργασίας μου και ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ.»

Ήταν πολύ αστείο. Μού ήρθε να αρχίσω να παραληρώ ακατάσχετα και να κάνω το ίδιο με αυτήν για να καταλάβει τι έκανε (ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ). Αλλά γελούσα με κάθετι που έλεγε η ετοιμοπόλεμη συνυποψήφια. Δεν μιλούσα πολύ, ήθελα να με κρίνουν άχρηστη για τη δουλειά, η κοπέλα δίπλα μου σίγουρα ταίριαζε πιο πολύ για τη θέση. Απαντούσα εντελώς χαλαρά και σχεδόν ειλικρινά σε όλα.

Η συνέντευξη διήρκησε πέντε λεπτά (ΑΙΩΝΑΣ). Στο τέλος η αφεντικίνα μας λέει ότι είμαστε εντελώς διαφορετικά άτομα (ΠΩ ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ), ωστόσο βρίσκει και στις δύο μας χαρακτηριστικά που μας κάνουν να ταιριάζουμε με τη δουλειά (Η ΤΥΠΙΣΣΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΚΑΓΚΕΛΟ, ΓΙΑΤΙ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΠΑΛΕΥΑ ΝΑ ΤΑΪΣΩ ΤΗ ΣΚΟΝΗ ΜΟΥ ΤΖΑΜΠΑ). Το καλύτερο από όλα ήταν η δουλειά (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΓΩΝΙΑ). Διαφήμιση τηλεφωνικής εταιρίας και γνωστής οικολογικής οργάνωσης ΜΑΖΙ (ΓΙΑΤΙ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΚΕΣ ΑΡΚΟΥΔΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΟΥΜΕ ΦΡΑΓΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΣΑΣ). Ωραία, λέω. Η δουλειά είναι να χτυπάς κουδούνια, να πουλάς πακέτα και ανάλογα με τα πακέτα που θα πουλήσεις να παίρνεις ένα ποσό και οι ανώτεροί σου παίρνουν ποσοστά από τις πωλήσεις σου. Αν δεν πουλήσεις κάτι, δεν παίρνεις τίποτα. Η φίλη μου που δούλεψε για δύο εβδομάδες στον ίδιο χώρο, τρεις μήνες αφού πήγα εγώ, έχει να περιγράψει απίστευτες στιγμές έξαρσης. Εννιά η ώρα το πρωί να γίνονται ομαδικές συνευρέσεις με Rammstein στη διαπασών (ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΕΜΨΥΧΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΣΙΜΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΩΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΩΛΗΤΡΙΩΝ). Η φίλη μου παραιτήθηκε φυσικά, έχοντας πουλήσει τρία πακέτα σε έναν μήνα.

Πήρα κι εγώ τη δουλειά (ΠΟΙΑ ΣΤΗ ΧΑΡΗ ΜΟΥ, ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΩ ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΜΕ ΜΠΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΝΕΛΙΞΗΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΓΚΡΟΥΠ ΣΤΟ ΦΕΙΣΜΠΟΥΚ ΜΕ ΣΕΛΦΙΖ ΚΙ ΑΛΛΑ ΤΕΤΧΟΙΑ ΩΡΑΙΑ ΓΟΥΤΣΟΥ ΓΟΥΤΣΟΥ), αλλά  δεν πήγα ποτέ. Την ίδια μέρα ακριβώς (ΕΥΤΥΧΩΣ ΜΑΛΛΟΝ), με πήραν για συνέντευξη στο μεγαλοβιβλιοπωλείο που δούλεψα δύο μήνες (ΑΛΛΗ ΩΡΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ).  Δεν δούλεψα ποτέ στη διαφημιστική.